Aşurelik Buğday (1 KG)

Aşurelik Buğday

Aşurelik buğday deyince buram buram Anadolu kokusu gelir her yandan.

Kalaylı bakır kazanlarda kaynayan mis gibi buğday kokusunu içinize şöyle bir çeker, “ah, keşke olsa da yesek” dersiniz.

Sonra, taş değirmenler gelir gözlerinizin önüne, ne değirmendir onlar, kaya gibi iki silindir taş üst üste konmuştur, uzunca bilek kalınlığında bir demir kolu vardır. Birkaç çocuk o kola karnını dayayıp ayaklarını yerden kaldırır, birkaçı da iterek çevirmeye çalışırdı taş değirmeni.

Ne günlerdi.

Şimdi hangi biri kaldı ki, ne taş değirmenler, ne su değirmenleri, ne tandır ekmeği… Hazır gıdalar hayatımıza girdiğinden beri hiçbir şeyin lezzetini alamaz olduk. O, kazanlarda yeni pişmiş, üzerinde buram buram dumanı tüttüğü halde, avuç avuç yediğimiz kaynamış buğdayın bile tadını özler olduk.

Ya keşkekler, hiçbir şeyin yerini tutmayan düğün keşkekleri... Düğün mü vardı, hemen iki çuval buğday getirilir, iki kuzu kesilir, koca koca kazanlarda pişerken ne sohbetler edilirdi. Hele sonra keşkeğin üzerine dökülen o mis gibi kızartılmış tereyağının keşkekle buluştuğu an…

Ve aşure… Evet şükür ki, senede bir kez de olsa aşurenin maneviyatını ve bereketini yaşıyoruz, yaşatıyoruz.

Ama düşünüyorum da pek çok zenginliği yitirmişiz, yitiriyoruz. Oysa biz değil miydik binlerce yıllık kültürün eşiği, beşiği, taşıyıcısı. Niçin sahip çıkamadık bu değerlerimize, niçin riayet edemedik emanete?